Camper Route San Francisco - Las Vegas

8 juli

Vandaag vertrekken we uit het westen van Amerika. Onze vlucht stond gepland voor 12.05, maar door een grote computerstoring waren ruim 800 vluchten vertraagd. Ook de NYSE lag enkele uren plat. Daardoor vlogen we pas om 14.30 uur. 

Het uitzicht bij vertrek uit Las Vegas was spektakulair, we vlogen een mooi rondje om Las Vegas heen en daarna over Lake Mead en de Grand Canyon. Het kwam nu allemaal bekend over. 

Bestemming wederom naar Newark, waar we onze laatste nacht in een Best Western hotel doorbrengen. Om 11.30 New York time, waren we in het hotel. 

Morgen weer naar huis. 😢😢😢

7 juli de camper weer inleveren bij Cruise America

Vanmorgen is het grote schoonmaak en opruimmorgen, om 11 uur moet de camper ingeleverd worden bij Cruise America. Het zit er weer op. 

Met de taxi naar ons hotel voor 1 nacht gereden. Het Stratosphere hotel, bijna net zo hoog als het WTC in New York. Hier kun je bungee jumpen van de toren af. Toch maar niet gedaan. 

Uiteraard zodra we ingecheckt waren, in de lobby met 7 inchechbalies!, met de monorail weer naar The Strip. De andere kant bekeken, Excalibur, New York New York, MGM Grand, Luxor en SLS. Allemaal weer even luxe. 

 

6 juli

Vandaag de laatste volle dag met de camper. We vertrekken naar Las Vegas, met een tussenstop bij de Hoover Dam en bij Lake Mead. Het is vandaag maar zo'n 100 mijl. De Hoover Dam is indrukwekkend, wat een werk is dit geweest in deze hitte. Weer zo'n 40 graden, schroeiend heet.

Daarna nog even de toeristische route via Lake Mead, het stuwmeer voor de Hoover Dam. Ongelooflijk, zo'n berg water vlak bij de droogste en heetste woestijn, Death Valley. 

Uiteindelijk aangekomen op de Koa camping in Las Vegas, gauw even een duik in het zwembad en toen naar Las Vegas. Een overweldigende stad. De luxe straalt er vanaf. 

Harrah's, de Venetian, Excalibur, Palazzo, Treasure Eiland. Je kent dat wel, Venetie indoors. Binnen is het overal goed toeven met de airco's. En gokkasten, Black Jack tafels, roulette, gokzalen vol met mensen zover je kijken kunt. Niet alleen gokken, maar de meest luxe winkels, restaurants enz. Er komen jaarlijks 300 miljoen toeristen naar deze stad!

We hadden de laatste dagen al eens een buitje gehad, maar toen we in de stad waren brak er een noodweer los, in een mum van tijd stonden alle straten blank. Een heel uniek gegeven voor Las Vegas. 

5 juli

We laten vandaag de Grand Cayon weer achter ons. Onderweg van Tusayan naar Kingman, zo'n 165 mijl. Een gedeelte via route 66. Williams, een door toeristen overstroomt stadje aan route 66. Hier weer getankt voor $ 100,00, 35 gallons bij 13234 mijl. Hij lust wel wat. Hierna een stuk via de Route 66 gereden naar Kingman, gegroeid dankzij de railroad. Er kwam een trein voorbij met 4 loks en 137 dubbeldeks containerwagons. Een machtig gezicht. In Kingman op een nette camping met zwembad gestaan, het werd hier alweer een flink stuk warmer. 's Avonds een urenlang onweer in de bergen rondom ons en ook een in deze tijd zeldzame bui op ons dak!

4 juli Grand Canyon

4 julli, de dag van de start van de Tour in Utrecht, Independance Day en de dag van onze helicoptervlucht. Tjonge. Met heel wat aangenamere temperaturen als in Nederland, het is bewolkt, maken wij ons klaar en zijn ruim voor 12.00 uur bij het vliegveld. Een groep stoere Harley rijders uit Zweden is voor ons en oh, wij mogen al. De vlucht is geweldig: het vliegen in een helicopter, de uitgestrektheid van het Canyon gebied. Je kijkt volgens de uitleg op de koptelefoon terug in de helft van de leeftijd van de aardbol, onvoorstelbaar. We dalen helaas niet af in de kloof, dat doen we wandelend later op de middag met onze inmiddels 5e trail. Ha, we zouden bij thuiskomst wel een Nijmeegse Viersdaagse kunnen lopen: ladingen water, petten, schone sokken, we hebben er aardig wat trainingskilometers opzitten. En leuke ontmoetingen met medewandelaars. Amerikanen vragen na 1 keer je blik gekruist te hebben geheid "where are you from?" Holland maakt ze altijd blij. Ons accent is hetzelfde als van Duitsers zeggen ze. Heel Europa is populair en beautiful, ze maken snel complimenten en vragen ook hoe ons hun land bevalt. Met de Bright Angel Trail ontsnappen we aan de enorme hoeveelheid toeristen hier. De Grand Canyon is duidelijk de beroemdste, veel drukker als in de andere parken, opvallend veel Aziaten.

We sluiten het laatste National Park van onze reis af met een lekker maaltje in een Steakhouse.

Op de camping kwam ook nog een eenzaam hert langs, die lopen hier gewoon rond. 

 

3 juli

Vandaag rijden we weer verder naar Grand Canyon. Het plaatsje Tusayan. Camping is eenvoudig, maar gelukkig stroom en water.
Onderweg weer op veel punten gestopt. Ontzettend mooie vergezichten. Een eitje gebakken bij Cameron tradingpost, een nagebouwde vroegere bevooorradingsplek. De enorme winkel met souveniers, veel gemaakt door Indianen, barst uit zijn voegen. Al die mensen ineens! Dichter bij de Grand Canyon kregen we ook nog een flinke bui over ons heen. Het wordt tegen onze verwachting in steeds groener.
Bij de toegang tot het Grand Canyon national park bij het eerste view, de Desert View, gestopt om te kijken. Je mond valt open, wat een openbaring. Dan voel je je als mens nietig. Je staat op een hoogte van ca. 2300 meter. Voor je zie een canyon die zo'n 1800 meter diep is op Colorado River niveau. Hier staat ook nog een oude uitkijktoren, gebouwd in 1932. Ongelofelijk mooi. Nog diverse malen gestopt langs de Rim van de Canyon.

We bevinden ons al 1,5 week op het centrale plateau, tussen de 1300 en de 2300 meter.  De Colorado rivier heeft zich in de loop der tijden volgens de gegevens al 12 miljoen jaar door het landschap gevreten.

Doorgereden naar het plaatsje Tusayan, aan de rand van het park. Gelijk even bij het vliegveld gekeken waar we morgen een helicoptervlucht gaan maken. Spannend.

's Avonds terug naar de Canyon voor schitterende uitzichten en een spectaculaire zonsondergang.
Isabel trof nog een vriendin uit Ardmore van school.

    Cameron Tradingpost.

    Het lijkt Nederland wel.

    De Grand Canyon

2 juli Lake Powel - Page

Het leuke van deze camping in Wahweap is dat er geen grasmatjes worden besproeid, nee, woestijn tot aan de camperdeur. Tip van de Nederlandse ouders van baby Lize die we op de camping in Zion (spreek je uit als Zajun) hebben ontmoet. Het ligt in een soort surrealistisch landschap van woestijn, de enorme, schitterende rotsachtige Collorado Canyon en dan dus het Lake Powel. Later bij het Visitor Center van de Glen Canyon Dam (in gebruik in 1966) leren we dat er in de Collorado 15 van deze dammen en dus stuwmeren zijn gebouwd. Al in 1922 zijn er door de 7 omliggende Staten afspraken gemaakt over de verdeling van het water. En de opgewekte electriciteit voorziet ze allemaal van energie. Zonder Hoover Dam b.v. geen Las Vegas zoals het nu is, en niet zonder de legalisatie van het gokken natuurlijk :).

Vandaag lekker relaxed rondtoeren, eerst getankt voor $ 100,00, 34,61 gallon bij 12983 mijl. Stop gemaakt voor een overlook op de enorme Dam. Als we daarna aan de korte snoeihete trail naar Horshoe Bend willen beginnen blijken alle camperdeuren op slot en de sleutels er nog in, da's pas echt zweten. Onze native speaking Isabel belt het noodnummer maar gelukkig redt een openstaand raampje ons.

Lekker spetteren in het zwembad en een bbq en onze dag kan niet meer stuk.

    De schitterende Horshoe Bend.

    Pfff.... die afgronden.